چتر ها را باید بست،

زیر باران باید رفت.

فکر را ، خاطره را ، زیر باران باید برد.

با همه مردم شهر ، زیر باران باید رفت.

دوست را زیر باران باید دید.

عشق را ،زیر باران باید جست.

زیر باران باید بازی کرد.

زیر باران باید چیز نوشت ، حرف زد ، نیلوفر کاشت.

زندگی تر شدن پی در پی

زنگی آب تنی کردن در حوضچه ی «اکنون» است...

                                سهراب سپهری با اندکی تلخیص